Cre*LoxP
Kasia |
System używany do tak zwanej rekombinacji zlokalizowanej, warunkowej/indukowanej ekspresji genów (conditional gene inactivation).
Pozwala on na ekspresję lub „zknock-outowanie” wybranego genu, tylko w pewnych typach komórek lub też w wybranym czasie. Aby taka zlokalizowana rekombinacja mogła jednak nastąpić należy najpierw skonstruować a potem skrzyżować dwie linie myszy. Jedna z nich musi zawierać gen otoczony sekwencjami loxP, czyli gen który będzie celem rekombinazy Cre. Druga linia natomiast musi zawierać gen kodujący rekombinazę Cre. W zależności od właściwości promotora kierującego ekspresją Cre, wycięcie genu może nastąpić tylko w wybranych komórkach, w których obecny będzie ten enzym. Rekombinacja zlokalizowana zachodzi między odcinkami DNA zawierającymi homologiczne fragmenty genomu. Podczas wymiany regionów homologicznych, do odsłoniętych sekwencji DNA przyłącza się enzym rekombinaza i to dzięki interakcjom cząsteczek enzymu pasujące do siebie miejsca łączą się (nie jest to wynikiem oddziaływania między komplementarnymi zasadami). Rekombinaza Cre została wyizolowana z bakteriofaga P1 i należy do rodziny integraz faga lambda. Rozpoznaje ona sekwencję o długości 34 par zasad, nazywaną miejscem loxP, zbudowaną z rdzenia i dwóch odcinków flankujących, które wiążą enzym. Odcinki flankujące maja identyczna budowę, jednak zorientowane są w przeciwnych kierunkach. Sekwencja rdzenia jest natomiast asymetryczna. Gdy dwie nici DNA rekombinują ze sobą, do jednej sekwencji w każdej nici wiążą się dwie rekombinazy. Wymiana fragmentów odbywa się na zasadzie transferu poprzez połączenie z resztą tyrozyny w cząsteczkach enzymu. Grupy fosforowe na końcach 3’odcinka rdzeniowego są przenoszone na grupy hydroksylowe tyrozyn, a następnie na skrajne grupy 5’-hydroksylowe cukrów w drugiej rekombinującej nici. Pełen cykl wymaga czterech transferów katalizowanych przez cztery cząsteczki enzymu i jest on niezależny o źródła enzymu (źródło: Bishop, J. (2001) Ssaki Transgeniczne, Wydawnictwo Naukowe PWN).