Dendrymery

Kasia, Adrianna, Izabela |

Wykorzystywane są w terapii genowej jako nośniki leków.

Dendrymer - (ang. Dendrimer) pochodzi od greckiego słowa "dendron", czyli drzewo, gdyż często posiadają architekturę zwaną "gęstą gwiazdą". Rozgałęzione polimery mogą stanowić nośniki DNA. Dendrymery wykazują różnorodność pod względem rozmiarów i składu. W przypadku dendrymerów o ściśle zdefiniowanej strukturze, są one małe, o przypadkowej architekturze molekularnej.

W przypadku dendrymerów istotnym elementem jest proces rozgałęziania, czyli zwielokrotnienie ilości grup funkcyjnych w każdym etapie dendrymeryzacji. Jeszcze 15 lat temu mówiło się o kulistości, o kształcie eksplodującej gwiazdy czy grzyba kapelusza dendrymerów. Teraz dzięki nowoczesnym technikom analitycznym oraz obliczeniom molekularnym wyróżniamy wiele organizacji przestrzennych tych związków.

Obecność licznych grup funkcyjnych na powierzchni dendrymerów powoduje, iż są one lepiej rozpuszczalne i wykazują wyższą reaktywność niż ich liniowe analogi. Rozpuszczalność dendrymerów zależy od charakteru grup na powierzchni. Dendrymery zakończone grupami hydrofilowym rozpuszczają się w środowisku wodnym, a te z grupami hydrofobowymi w rozpuszczalnikach niepolarnych.

Do transferu DNA używane są najczęściej polimery poliamidoaminowe (PAMAM). Dzięki obecności dodatnio naładowanych grup aminowych w zewnętrznej warstwie, dendrymery są w stanie kompleksować i kondensować DNA. Nie są immunogenne, mają zdolności buforowe, ze względu na słabe uprotonowanie w pH fizjologicznym.