Długość życia bez tajemnic?
Izabela Klauza | 2008-03-27
Grupie amerykańskich badaczy udało się określić geny, które, jak twierdzą, decydują o długości naszego życia. Co więcej tak zaprojektowane przez naturę sekwencje kodujące u człowieka są homologiczne z tymi występującymi u nicieni i drożdży.
Najważniejszą istotą poszukiwań oraz identyfikacji genów decydujących o długości naszego życia jest, nie tylko próba jego wydłużenia, ale także podjęcie pracy nad przebiegiem chorób związanych z procesem starzenia się. Istnieje wiele teorii na temat mechanizmu starzenia się. Większość eksperymentów prowadzonych intensywnie od paru lat świadczy o tym, że proces ten regulowany jest genetycznie. Przykładami, które dowodzą słuszności tej teorii są m.in. enzymy typu Sirtuin lub receptor IGF1 (z ang. insulin-like growth factor 1). Białka Sirtuin (z ang. silent mating type information regulation two) występują zarówno u Procaryota jak i Eucaryota, są odpowiedzialne głównie za regulację metabolizmu, poważane jako czynniki wpływające na długość życia.
Głównym założeniem naukowców z University of Washington w Seattle była nie tyle identyfikacja, ale podjecie identyfikacji homologii genów odpowiedzialnych za proces starzenia się między dwoma organizmami- Saccharomyces cerevisiae (znane też jako drożdże piekarnicze) oraz Caenorhabditis elegans (typ nicienie). Zdając sobie sprawę z tego, że nicienie i ludzie mają więcej wspólnych genów niż nicienie i drożdże, porównując geny modeli Saccharomyces cerevisiae i Caenorhabditis elegans można pokusić się przypuszczenie, że podobne homologie mają miejsce u człowieka.
Naukowcy przeanalizowali 276 genów C. elegans, które zostały poznane jako geny modelujące proces starzenia się . Następnie sprawdzono, jaka jest homologia tychże genów u S. cerevisiae. Każdy gen był sprawdzony na poziomie regulacji długości życia (jak delecja odpowiedniego genu przekłada się na długość życia).
Wykazano, że 25 genów odpowiedzialnych za proces starzenia się zarówno u S. cerevisiae jak i C. elegans jest homologiczna u obydwu przedstawicieli, gdzie aż 22 z nich nie były wcześniej uważane za modulatory długości życia. Z tego, aż 15 wykazuje homologię do ludzkich genów. Czy to oznacza, że te genu odpowiadają za mechanizm starzenia się i u człowieka? Zostały zainicjowane odpowiednie badania, aby móc na to pytanie odpowiedzieć.
Jak geny wpływają na długość życia? Jakie funkcje pełnią w organizmie, że ich obecność w tak dużym stopniu wpływa na proces starzenia się? Na pełną odpowiedź przyjdzie nam jeszcze poczekać, choć w początkowej fazie badań naukowcom udało się zasugerować, że większość tych genów jest zaangażowana w odpowiedź komórkową na niedobór różnego rodzaju składników pokarmowych. Taka hipoteza ma swoje potwierdzenie w prostym eksperymencie na niedożywionych i „przekarmionych” modelach. Te, które miały mniejszy dostęp do pokarmu żyły dłużej.
Badania nad zaprojektowaniem leków przeciwnowotworowych lub przeciwko chorobom tj. choroba Alzhaimera są długotrwałe i bardzo kosztowne. Posiadając informację na temat genów warunkujących proces starzenia się nie tyle można by było przedłużyć nasze życie, ale przede wszystkim zapobiegać tego rodzaju chorobom.
Źródło:
Quantitative evidence for conserved longevity pathways between divergent eukaryotic species; Erica D. Smith, Mitsuhiro Tsuchiya, Lindsay A. Fox, Nick Dang, Di Hu, Emily O. Kerr, Elijah D. Johnston, Bie N. Tchao, Diana N. Pak, K. Linnea Welton, Daniel E.L. Promislow, James H. Thomas, Matt Kaeberlein and Brian K. Kennedy; Genome Research; 13.03.2008
Komentarze
Shape | 2008-04-17 07:02:36
Ciągle słyszy sie o coraz to nowych geneach odpowiadających za proces starzenia. Co jednak z tego, skoro ta wiedza nie może być wykorzystana w praktyce (na ludziach)? Tego typu newsy mogą dawać wiele nadzieji, ja jednak podchodziłbym sceptycznie.