Immobilizowane białka

Filip |

immobilizacja białka polega na unieruchomieniu go na statłym podłożu, przez co uzyskuje on właściwości fizyczne nośnika.

Immobilizacji poddać można: białko nieenzymatyczne, rozpuszczalny enzym, kompleks enzymów, martwe komórki, żywe komórki. Ze względu na typ immobilizacji, można wyróżnić:
unieruchamianie we wnętrzu nośnika (pułapkowanie) i osadzanie na powierzchni nośnika, które może zachodzić na zasadzie oddziaływań niekowalencyjnych lub z utworzeniem wiązań kowalencyjnych.
Złoże z katalizatorem może być umieszczone w kolumnie lub w zbiorniku do którego jest dodany substrat. Unieruchomienie preparatu umożliwia przeniesienie zalet katalizy heterogenicznej na rozpuszczalne enzymy.

Korzyści immobilizacji:
- zatrzymanie biokatalizatora na nośniku;
- wyższe stężenie biokatalizatora;
- możliwość kontroli mikrośrodowiska;

Ograniczenia wynikające z immobilizacji:
- utrata aktywności enzymu;
- możliwe utrudnienia w dopływie substratu i odpływie produktu;
- ograniczony czas życia układu w wyniku obniżania aktywności biokatalizatora i zmiany (degradacji) złoża, podczas użytkowania;

Opracowane w oparciu o skrypt "Zastosowanie immobilizowanych białek w biotechnologii i biochemii analitycznej" Andrzej Kozik