ArtykułyGMOSłownikPracaStudiaForum
Aktualności:Organizmy transgeniczne, GMOKlonowanieKomórki macierzysteNowotwory, rakWirusologia, HIV, AIDSGenetykaMedycyna i fizjologiaAktualności biotechnologiczneBiobiznes

PTGS - Potranskrypcyjne wyciszanie genu

Do wyciszenia ekspresji danego genu używany może być dwuniciowy fragment RNA (dłuższy niż 200 nukleotydów).

Taki fragment RNA wprowadzany jest do komórki, gdzie cięty jest przez enzym Dicer, na fragmenty o długości 20-25 nukleotydów – zwane siRNA (small interfering RNA). Cząsteczki te mają właściwości specyficznego naprowadzania białkowego mechanizmu degradacji mRNA na sekwencje docelowe.

Następnie siRNA zbierają się w kompleksy z komponentami białkowymi tworząc indukowany przez RNA kompleks wyciszający - RISC (RNA-induced silencing complex).
Nici siRNA kierują powstałe kompleksy do docelowego mRNA, gdzie aktywne RISC wiążą się do komplementarnego transkryptu dzięki interakcjom między nukleotydami siRNA a mRNA.

Antysensowna nić siRNA zlokalizowana w obrębie RISC rozpoznaje komplementarne sekwencje w obrębie mRNA. Dochodzi do endonukleolitycznej degradacji mRNA w regionie komplementarnym do antysensownej nici siRNA. Następuje rozpad mRNA a tym samym wyciszenie genu.

Mechanizm wyciszania RNA odgrywa ważną rolę w potranskrypcyjnej regulacji ekspresji genów. Możliwość blokowania ekspresji wybranych genów może rozwiązać problemy leczenia wielu chorób, takich jak neurodegeneracyjne, autoimmunologiczne, nowotworowe.