PTGS - Potranskrypcyjne wyciszanie genu
Adrianna |
Do wyciszenia ekspresji danego genu używany może być dwuniciowy fragment RNA (dłuższy niż 200 nukleotydów).
Taki fragment RNA wprowadzany jest do komórki, gdzie cięty jest przez enzym Dicer, na fragmenty o długości 20-25 nukleotydów – zwane siRNA (small interfering RNA). Cząsteczki te mają właściwości specyficznego naprowadzania białkowego mechanizmu degradacji mRNA na sekwencje docelowe.
Następnie siRNA zbierają się w kompleksy z komponentami białkowymi tworząc indukowany przez RNA kompleks wyciszający - RISC (RNA-induced silencing complex).
Nici siRNA kierują powstałe kompleksy do docelowego mRNA, gdzie aktywne RISC wiążą się do komplementarnego transkryptu dzięki interakcjom między nukleotydami siRNA a mRNA.
Antysensowna nić siRNA zlokalizowana w obrębie RISC rozpoznaje komplementarne sekwencje w obrębie mRNA. Dochodzi do endonukleolitycznej degradacji mRNA w regionie komplementarnym do antysensownej nici siRNA. Następuje rozpad mRNA a tym samym wyciszenie genu.
Mechanizm wyciszania RNA odgrywa ważną rolę w potranskrypcyjnej regulacji ekspresji genów. Możliwość blokowania ekspresji wybranych genów może rozwiązać problemy leczenia wielu chorób, takich jak neurodegeneracyjne, autoimmunologiczne, nowotworowe.