Słownik biotechnologiczny
Freeze-frakture
technika łamania zamrożonego materiału - technika pozwalająca na ustalenie lokalizacji białek w błonach biologicznych, stosowana w mikroskopii elektronowej.
Białka integralne
to białka połączone silnymi oddziaływaniami hydrofobowymi z węglowodorowymi łańcuchami lipidów błon i można je oddzielić dopiero w obecności czynników, które mogą konkurować z tymi niepolarnymi oddziaływaniami, a więc poprzez użycie detergentów.
Białka peryferyjne
białka związane z powierzchnią błony głównie przez interakcje elektrostatyczne i wiązania wodorowe.
Płynność błony biologicznej
bardzo ważny parametr charakteryzujący błonę. Pojęcie to zawiera w sobie dynamikę lipidów i uporządkowanie łańcuchów acylowych kwasów tłuszczowych.
Chaperony (Szaperony, Bialka opiekuńcze)
białka oddziałujące z fałdującym się białkiem, zapobiegające nieprawidłowym wiązaniom i eliminujące błędne struktury.
Ubikwitynizacja
proces przyłączania ubikwityny do białka przeznaczonego do degradacji. Ubikwityna zbudowana jest z 76 aminokwasów i łączy się z białkiem za pomocą lizyn.
Proteasom
jest to wieloenzymatyczny kompleks utworzony z proteaz. Jest odpowiedzialny za degradację enzymów i białek regulatorowych.
Filamenty pośrednie
struktury tworzące cytoszkielet. Wzmacniają one mechanicznie tkankę nabłonkową przebiegając przez cytoplazmę od jednego połączenia międzykomórkowego do drugiego. Przenoszą siły mechaniczne w komórce oraz nadają wytrzymałość na rozciąganie.
Mikrofilamenty
struktura tworząca cytoszkielet. Głównym składnikiem jest aktyna, białko wszechobecne w organizmie. Średnica mikrofilamentów to 7 nm, włókna mogą być bardzo długie.
Cytoszkielet
wewnętrzne rusztowanie dla komórek, które nadaje im charakterystyczny kształt.
Immunogen
cząsteczka zdolna do wywołania odpowiedzi immunologicznej. Wszystkie immunogeny są antygenami tzn. wiążą się do przeciwciał, lub receptorów limfocytów. Odwrotnie, nie każdy antygen jest immunogenem.
Immunogenność
(cecha antygenu) zdolność do wywoływania odpowiedzi immunologicznej.
Antygenowość
zdolność anygenu do łączenia sie z przeciwciałem, lub receptorami limfocytów. W połączeniu biorą udział wiązania niekowalencyjne: wodorowe, jonowe, oddziaływania hydrofobowe, van der Waalsa.
Regiony hiperzmienne
regiony cząsteczki przeciwciała znajdujące się w obrębie regionu zmiennego (V, ang. variable) łańcuchów lekkiego i ciężkiego. Charakteryzują się bardzo dużą zmiennością sekwencji aminokwasowej dla odmiennych cząsteczek.
Toksoid
nieaktywna i nieszkodliwa dla zdrowia pochodna toksyny np. toksyny tężcowej, używana do wywołania produkcji odpowiednich przeciwciał.
Immunizacja
nabycie odporności w wyniku zetknięcia się z antygenem.
Hapten
Substancja, zwykle o niskeij masie cząsteczkowej, nie posiadająca, sama w sobie, właściwości immunogennych (por. immunogeniczność).
Paratop
Część cząsteczki przeciwciała łącząca się z epitopem. Jest komplementarny do epitopu.
Anaplazja (Atypia)
z łacińskiego anaplasia - jest to zespół cech morfologicznych charakterystyczny dla struktury tkankowej nowotworów złośliwych.
Stopień złośliwości histologicznej nowotworu
W niektórych nowotworach złośliwych możliwa jest ocena złośliwości na podstawie kryteriów histologicznych. Zwykle podziały uwzględniają trzy lub cztery stopnie złośliwości, oznaczając je cyframi rzymskimi.